دمای لحیم کاری: راهنمای نهایی برای مفاصل قوی تر

دمای لحیم کاری یک عامل حیاتی در ایجاد یک اتصال لحیم کاری قوی، بادوام و قابل اعتماد است. لحیم کاری یک فرآیند اتصال است که از یک فلز پرکننده با نقطه ذوب کمتر از فلزات پایه در حال اتصال استفاده می کند. فلز پرکننده تا نقطه ذوب خود گرم می شود و سپس با عمل مویرگی به داخل اتصال جریان می یابد و یک پیوند متالورژیکی با فلزات پایه ایجاد می کند.

دمای لحیم کاری معمولاً بین 600 درجه سانتیگراد تا 1200 درجه سانتیگراد بسته به فلزات پایه مورد اتصال، فلز پرکننده مورد استفاده و خواص مورد نظر اتصال لحیم کاری شده است. دما باید به اندازه‌ای بالا باشد که فلز پرکننده را ذوب کند و به آن اجازه دهد تا در محل اتصال جریان یابد، اما نه آنقدر بالا که فلزات پایه را ذوب کند یا باعث اعوجاج حرارتی شود. گرمایش را می توان با استفاده از مشعل، کوره یا سایر منابع حرارتی انجام داد و جو را می توان با استفاده از گازهای بی اثر مانند نیتروژن یا هیدروژن کنترل کرد.

نمای کلی دمای لحیم کاری

لحیم کاری یک فرآیند اتصال فلز است که شامل ذوب و جاری شدن یک فلز پرکننده به داخل محل اتصال است، با فلز پرکننده نقطه ذوب کمتری نسبت به فلز مجاور دارد. دمای لحیم کاری دمایی است که در آن فلز پرکننده ذوب می شود و به داخل محل اتصال جریان می یابد. دمای لحیم کاری توسط عوامل مختلفی از جمله نوع فلز پرکننده، نوع فلزات پایه که به هم متصل می شوند، طراحی اتصال و نوع فرآیند لحیم کاری مورد استفاده تعیین می شود.

دمای لحیم کاری برای موفقیت اتصال لحیم کاری بسیار مهم است. اگر دمای لحیم کاری خیلی پایین باشد، فلز پرکننده ممکن است به درستی جریان نداشته باشد و در نتیجه اتصال ضعیف ایجاد شود. اگر دمای لحیم کاری بیش از حد بالا باشد، فلزات پایه ممکن است ذوب شوند و در نتیجه به جای اتصال لحیم کاری، یک اتصال همجوشی ایجاد شود.

دمای لحیم کاری معمولاً بین 800 درجه فارنهایت تا 2000 درجه فارنهایت است که بستگی به نوع فرآیند لحیم کاری مورد استفاده و نوع فلزات پایه متصل شده دارد. معمولاً دمای لحیم کاری برای فلزات غیرمشابه بالاتر از فلزات مشابه است، به دلیل تفاوت در نقاط ذوب بین دو فلز.

دمای جامد دمایی است که در آن فلز پرکننده شروع به ذوب شدن می کند و به داخل اتصال جریان می یابد. دمای مایع، دمایی است که در آن فلز پرکننده کاملاً ذوب شده و آزادانه در جریان است. دمای لحیم کاری معمولاً بین دمای جامد و مایع فلز پرکننده است.

طراحی اتصال نیز برای دمای لحیم کاری بسیار مهم است. فاصله اتصال یا شکاف بین فلزات پایه در حال اتصال باید به دقت کنترل شود تا از جریان مناسب فلز پرکننده اطمینان حاصل شود. فاصله اتصال معمولاً بین 0.001 تا 0.005 اینچ است که بستگی به اندازه اتصال و نوع فرآیند لحیم کاری مورد استفاده دارد.

فلاکس اغلب در لحیم کاری برای حذف اکسیدها از سطح فلزات پایه و ترویج خیس شدن فلز پرکننده استفاده می شود. نوع شار مورد استفاده و مقدار شار اعمال شده نیز می تواند بر دمای لحیم کاری تاثیر بگذارد.

لحیم کاری مقاومتی نوعی لحیم کاری است که از جریان الکتریکی برای گرم کردن فلزات پایه و فلز پرکننده استفاده می کند. لحیم کاری مقاومتی معمولاً به دمای لحیم کاری کمتری نسبت به سایر انواع لحیم کاری نیاز دارد، به دلیل گرمایش موضعی که توسط جریان الکتریکی ایجاد می شود.

به طور خلاصه، دمای لحیم کاری برای موفقیت اتصال لحیم کاری بسیار مهم است. دمای لحیم کاری توسط عوامل مختلفی از جمله نوع فلز پرکننده، نوع فلزات پایه که به هم متصل می شوند، طراحی اتصال و نوع فرآیند لحیم کاری مورد استفاده تعیین می شود. فاصله اتصال، شار و لحیم کاری مقاومتی نیز در هنگام تعیین دمای لحیم کاری ملاحظات مهمی هستند.

روش های گرمایش

وقتی صحبت از لحیم کاری می شود، انتخاب روش گرمایش مناسب برای دستیابی به یک پیوند قوی و قابل اعتماد بسیار مهم است. چندین روش گرمایشی وجود دارد که هر کدام مزایا و معایب خاص خود را دارند. در اینجا برخی از رایج ترین روش های گرمایش مورد استفاده در لحیم کاری آورده شده است:

مشعل لحیم کاری

لحیم کاری مشعل یکی از رایج ترین روش های گرمایشی است که در لحیم کاری استفاده می شود. در این روش از شعله مشعل برای گرم کردن محل اتصال تا دمای لحیم کاری استفاده می شود. لحیم کاری مشعل نسبتاً ارزان است و راه اندازی آن آسان است و آن را به گزینه ای محبوب برای عملیات لحیم کاری در مقیاس کوچک تبدیل می کند. با این حال، لحیم کاری مشعل می تواند زمان بر باشد و ممکن است برای مجموعه های بزرگ یا پیچیده مناسب نباشد.

لحیم کاری کوره

لحیم کاری کوره روشی است که شامل حرارت دادن کل مجموعه تا دمای لحیم کاری در یک کوره است. این روش اغلب برای دوره های تولید با حجم بالا استفاده می شود و می تواند برای افزایش راندمان خودکار شود. لحیم کاری کوره می تواند نتایج ثابت و باکیفیت ایجاد کند، اما راه اندازی آن می تواند گران باشد و ممکن است برای عملیات در مقیاس کوچک مناسب نباشد.

لحیم کاری القایی

لحیم کاری القایی روشی است که از میدان الکترومغناطیسی برای گرم کردن ناحیه اتصال تا دمای لحیم کاری استفاده می کند. این روش سریع و کارآمد است و آن را به یک انتخاب محبوب برای تولیدات با حجم بالا تبدیل می کند. لحیم کاری القایی می تواند گرمایش دقیق و موضعی ایجاد کند که می تواند خطر اعوجاج یا آسیب به مجموعه را کاهش دهد. با این حال، لحیم کاری القایی می تواند گران باشد و ممکن است به تجهیزات تخصصی نیاز داشته باشد.

لحیم کاری مادون قرمز

لحیم کاری مادون قرمز روشی است که از اشعه مادون قرمز برای گرم کردن ناحیه اتصال تا دمای لحیم کاری استفاده می کند. این روش سریع و کارآمد است و می تواند گرمایش دقیق و محلی ایجاد کند. لحیم کاری مادون قرمز را می توان برای طیف وسیعی از مواد از جمله فلزات، سرامیک ها و شیشه استفاده کرد. با این حال، راه اندازی لحیم کاری مادون قرمز می تواند گران باشد و ممکن است به تجهیزات تخصصی نیاز داشته باشد.

دیپ بریزینگ

لحیم کاری غوطه ور روشی است که شامل غوطه ور شدن مجموعه در حمامی از آلیاژ لحیم کاری مذاب است. آلیاژ لحیم کاری در ناحیه مفصل نفوذ می کند و یک پیوند قوی و قابل اعتماد ایجاد می کند. لحیم کاری غوطه ور را می توان برای مجموعه های پیچیده استفاده کرد و می تواند نتایج ثابت و باکیفیتی را ایجاد کند. با این حال، لحیم کاری غوطه ور می تواند گران باشد و ممکن است به تجهیزات تخصصی نیاز داشته باشد.

لحیم کاری پتو

لحیم کاری پتویی روشی است که شامل پیچیدن مجموعه در یک پتوی مقاوم در برابر حرارت و سپس گرم کردن کل مجموعه تا دمای لحیم کاری است. این روش اغلب برای مجموعه های بزرگ یا پیچیده استفاده می شود و می تواند نتایج ثابت و باکیفیتی ایجاد کند. با این حال، لحیم کاری پتویی می تواند زمان بر باشد و ممکن است به تجهیزات تخصصی نیاز داشته باشد.

لحیم کاری لیزری

لحیم کاری لیزری روشی است که از پرتو لیزر برای گرم کردن ناحیه اتصال تا دمای لحیم کاری استفاده می کند. این روش سریع و کارآمد است و می تواند گرمایش دقیق و محلی ایجاد کند. لحیم کاری لیزری می تواند برای طیف وسیعی از مواد از جمله فلزات، سرامیک ها و شیشه استفاده شود. با این حال، لحیم کاری لیزری ممکن است گران باشد و ممکن است به تجهیزات تخصصی نیاز داشته باشد.

در نتیجه، انتخاب روش گرمایش مناسب برای دستیابی به یک پیوند قوی و قابل اعتماد در لحیم کاری بسیار مهم است. هر روش گرمایشی مزایا و معایب خاص خود را دارد و انتخاب روش به نیازهای خاص برنامه بستگی دارد. با درک نقاط قوت و ضعف هر روش گرمایش، متخصصان لحیم کاری می توانند تصمیمات آگاهانه ای در مورد اینکه از کدام روش برای کاربرد خاص خود استفاده کنند، بگیرند.

دمای لحیم کاری و طراحی مفصل

دمای لحیم کاری و طراحی اتصال عوامل مهمی هستند که بر استحکام و کیفیت اتصال لحیم کاری شده تأثیر می گذارند. لحیم کاری فرآیندی است که در آن دو یا چند قطعه فلزی با استفاده از یک فلز پرکننده که نقطه ذوب کمتری نسبت به قطعات فلزی در حال اتصال دارد، به یکدیگر متصل می‌شوند. فلز پرکننده بالاتر از نقطه ذوب خود حرارت داده می شود و سپس اجازه داده می شود تا با عمل مویرگی به داخل اتصال جریان یابد.

دمای لحیم کاری دمایی است که در آن فلز پرکننده ذوب می شود و به داخل محل اتصال جریان می یابد. دمای لحیم کاری باید با دقت بر اساس نقطه ذوب فلز پرکننده و قطعات فلزی در حال اتصال انتخاب شود. اگر دمای لحیم کاری بیش از حد بالا باشد، می تواند باعث تغییر شکل یا حتی ذوب قطعات فلزی و در نتیجه اتصال ضعیف شود. اگر دمای لحیم کاری بسیار پایین باشد، فلز پرکننده ممکن است به درستی در محل اتصال جریان نداشته باشد و در نتیجه اتصال ضعیفی ایجاد شود.

طراحی مفصل نیز عامل مهمی است که بر استحکام و کیفیت اتصال لحیم کاری شده تأثیر می گذارد. طراحی اتصال باید با دقت بر اساس نوع اتصال ساخته شده و استفاده مورد نظر از اتصال انتخاب شود. لپ مفصل نوعی اتصال رایج است که در لحیم کاری استفاده می شود. در یک اتصال لبه، دو قسمت فلزی روی هم قرار می گیرند و با استفاده از یک فلز پرکننده به یکدیگر متصل می شوند. طراحی اتصال باید اجازه دهد تا مقدار کافی از فلز پرکننده به داخل اتصال جاری شود و استحکام کافی را فراهم کند.

استحکام کششی معیاری از استحکام یک ماده تحت کشش است. در لحیم کاری، استحکام کششی اتصال عامل مهمی است که بر استحکام و کیفیت کلی اتصال تأثیر می گذارد. طراحی اتصال و دمای لحیم کاری باید با دقت انتخاب شود تا اطمینان حاصل شود که اتصال از استحکام کششی کافی برای مقاومت در برابر استفاده مورد نظر برخوردار است.

به طور خلاصه، دمای لحیم کاری و طراحی اتصال عوامل مهمی هستند که بر استحکام و کیفیت اتصال لحیم کاری شده تأثیر می‌گذارند. دمای لحیم کاری باید با دقت بر اساس نقطه ذوب فلز پرکننده و قطعات فلزی در حال اتصال انتخاب شود. طراحی اتصال باید اجازه دهد تا مقدار کافی از فلز پرکننده به داخل اتصال جاری شود و استحکام کافی را فراهم کند. استحکام کششی عامل مهمی است که بر استحکام و کیفیت کلی مفصل تأثیر می گذارد.

دمای لحیم کاری و پرکننده فلز

لحیم کاری یک فرآیند اتصال است که از یک فلز پرکننده برای اتصال دو یا چند قطعه فلزی استفاده می کند. این فرآیند شامل حرارت دادن قطعات تا دمای بالاتر از نقطه ذوب فلز پرکننده اما کمتر از دمای جامدوس فلز پایه است. در این دما، فلز پرکننده ذوب می شود و با عمل مویرگی به داخل مفصل می ریزد.

دمایی که در آن لحیم کاری انجام می شود برای موفقیت فرآیند بسیار مهم است. اگر دما خیلی پایین باشد، فلز پرکننده به درستی جریان پیدا نمی کند و یک پیوند قوی ایجاد نمی کند. اگر دما خیلی بالا باشد، فلز پایه ممکن است ذوب شود و باعث اعوجاج یا حتی خرابی اتصال شود.

دمای مایع فلز پرکننده عامل مهمی در تعیین دمای لحیم کاری است. دمای مایع، دمایی است که در آن فلز پرکننده شروع به ذوب شدن می کند. لحیم کاری معمولاً در دمای بالاتر از دمای مایع و کمتر از دمای جامدوس فلز پایه انجام می شود.

انتخاب فلز پرکننده نیز در تعیین دمای لحیم کاری مهم است. فلزات پرکننده مختلف دارای نقاط ذوب و مشخصات جریان متفاوتی هستند. برخی از فلزات پرکننده به دمای لحیم کاری بالاتری نسبت به سایرین نیاز دارند. به عنوان مثال، آلیاژهای لحیم کاری مبتنی بر نقره معمولاً به دمای لحیم کاری بالاتری نسبت به آلیاژهای مبتنی بر مس نیاز دارند.

فلاکس اغلب در لحیم کاری برای کمک به حذف اکسیدها از سطح قطعات فلزی و جلوگیری از اکسیداسیون در طول فرآیند لحیم کاری استفاده می شود. انتخاب شار نیز در تعیین دمای لحیم کاری مهم است. شارهای مختلف دمای فعال سازی متفاوتی دارند و ممکن است به دمای لحیم کاری بالاتر یا کمتری نیاز داشته باشند.

به طور خلاصه، دمای لحیم کاری و فلز پرکننده عوامل حیاتی در تعیین موفقیت فرآیند لحیم کاری هستند. دما باید بالاتر از دمای مایع پرکننده باشد اما کمتر از دمای جامدوس فلز پایه باشد. انتخاب فلز پرکننده و شار نیز در تعیین دمای لحیم کاری مهم است.

دمای لحیم کاری و فلزات پایه

هنگامی که صحبت از لحیم کاری به میان می آید، دما عامل مهمی برای تضمین موفقیت آمیز اتصال است. دما باید به اندازه کافی بالا باشد تا فلز پرکننده ذوب شود، اما نه خیلی بالا باشد تا به فلزات پایه آسیب برساند. محدوده دمایی صحیح برای لحیم کاری معمولاً بین 1100 درجه فارنهایت و 2200 درجه فارنهایت است.

فلزات پایه مختلف نقطه ذوب متفاوتی دارند و بنابراین دمای لحیم کاری بسته به فلزات پایه مورد استفاده متفاوت است. به عنوان مثال، مس و برنج نقطه ذوب پایین تری نسبت به فولاد ضد زنگ دارند که به دمای لحیم کاری بالاتری نیاز دارد.

هنگام لحیم کاری فلزات غیر مشابه، مهم است که تفاوت ضرایب انبساط حرارتی آنها را در نظر بگیرید. ضریب انبساط حرارتی سرعتی است که در آن یک ماده در اثر تغییر دما منبسط یا منقبض می شود. اگر اختلاف بین ضرایب انبساط حرارتی فلزات پایه خیلی زیاد باشد، ممکن است باعث از کار افتادن اتصال شود.

از سوی دیگر، فلزات مشابه دارای ضرایب انبساط حرارتی مشابهی هستند که لحیم کاری آنها را آسان تر می کند. لحیم کاری فلزات مشابه نیز به حرارت کمتری نیاز دارد و خطر آسیب رساندن به فلزات پایه را کاهش می دهد.

فولاد ضد زنگ به دلیل استحکام و مقاومت در برابر خوردگی یک ماده محبوب در بسیاری از صنایع است. با این حال، لحیم کاری فولاد ضد زنگ به محدوده دمایی بالاتری نسبت به سایر فلزات نیاز دارد. دمای لحیم کاری توصیه شده برای فولاد ضد زنگ معمولاً بین 1900 درجه فارنهایت و 2200 درجه فارنهایت است.

به طور خلاصه، دمای لحیم کاری یک عامل مهم در ایجاد یک اتصال قوی و قابل اعتماد است. محدوده دما بسته به فلزات پایه مورد استفاده متفاوت است، و در نظر گرفتن ضریب انبساط حرارتی هنگام لحیم کاری فلزات غیر مشابه ضروری است. لحیم کاری فلزات مشابه به حرارت کمتری نیاز دارد، در حالی که لحیم کاری فولاد ضد زنگ به محدوده دمایی بالاتری نیاز دارد.

دما و جو لحیم کاری

لحیم کاری یک فرآیند اتصال است که شامل حرارت دادن دو یا چند قطعه فلزی تا دمای بالاتر از نقطه ذوب آنها اما زیر نقطه ذوب فلز پرکننده است. سپس فلز پرکننده ذوب شده و با عمل مویرگی به داخل مفصل می‌ریزد. دمای لحیم کاری و جو نقش مهمی در کیفیت اتصال دارند.

هوا

هوا رایج ترین جوی است که برای لحیم کاری استفاده می شود. با این حال، می تواند باعث اکسیداسیون و تغییر رنگ مفصل شود. برای جلوگیری از اکسیداسیون، از شار برای محافظت از مفصل در برابر جو استفاده می شود. دمای لحیم کاری در هوا معمولاً بین 1100 درجه فارنهایت و 2000 درجه فارنهایت (593 درجه سانتیگراد و 1093 درجه سانتیگراد) است.

وکیوم

لحیم کاری خلاء فرآیندی است که در آن لحیم کاری در خلاء یا اتمسفر کم فشار انجام می شود. لحیم کاری خلاء نیاز به شار را از بین می برد و خطر اکسیداسیون را کاهش می دهد. دمای لحیم کاری در خلاء معمولاً بین 1600 درجه فارنهایت و 2200 درجه فارنهایت (871 درجه سانتیگراد و 1204 درجه سانتیگراد) است.

نیتروژن

نیتروژن یک گاز بی اثر است که برای ایجاد یک فضای غیر اکسید کننده برای لحیم کاری استفاده می شود. دمای لحیم کاری در اتمسفر نیتروژن معمولاً بین 1100 درجه فارنهایت و 2000 درجه فارنهایت (593 درجه سانتیگراد و 1093 درجه سانتیگراد) است.

هیدروژن

هیدروژن نیز یک گاز بی اثر است که برای ایجاد جو غیر اکسید کننده برای لحیم کاری استفاده می شود. هیدروژن به ویژه برای لحیم کاری فولاد ضد زنگ و سایر آلیاژهای با دمای بالا مفید است. دمای لحیم کاری در اتمسفر هیدروژنی معمولاً بین 1600 درجه فارنهایت و 2200 درجه فارنهایت (871 درجه سانتیگراد و 1204 درجه سانتیگراد) است.

آمونیاک

آمونیاک یک جو احیا کننده است که برای لحیم کاری مس و آلیاژهای مس استفاده می شود. آمونیاک با اکسید مس روی سطح فلز واکنش داده و آن را به مس تبدیل می کند. دمای لحیم کاری در اتمسفر آمونیاکی معمولاً بین 1100 درجه فارنهایت و 2000 درجه فارنهایت (593 درجه سانتیگراد و 1093 درجه سانتیگراد) است.

در نتیجه، دمای لحیم کاری و جو عوامل حیاتی در موفقیت فرآیند لحیم کاری هستند. انتخاب اتمسفر بستگی به مواد لحیم کاری شده و خواص مورد نظر اتصال دارد.

دما و زمان لحیم کاری

لحیم کاری یک فرآیند اتصال فلز است که شامل گرم کردن دو یا چند اقلام فلزی و سپس ذوب و جاری شدن یک فلز پرکننده در محل اتصال است. فلز پرکننده دارای نقطه ذوب کمتری نسبت به فلز مجاور است و برای ایجاد پیوند قوی بین قطعات جامد می شود. دما و زمان لحیم کاری عوامل مهمی هستند که کیفیت اتصال را تعیین می کنند.

درجه حرارت

دمای لحیم کاری دمایی است که در آن فلز پرکننده ذوب می شود و به داخل محل اتصال جریان می یابد. دما باید به اندازه ای بالا باشد که فلز پرکننده را ذوب کند اما نه آنقدر بالا که به فلزات پایه آسیب برساند. دمای لحیم کاری به نوع فلز پرکننده و فلزات پایه که به هم متصل می شوند بستگی دارد. دما می تواند از 450 درجه سانتیگراد تا 1200 درجه سانتیگراد متغیر باشد.

زمان

زمان لحیم کاری زمانی است که اتصال در دمای لحیم کاری نگه داشته می شود. زمان باید به اندازه کافی طولانی باشد تا فلز پرکننده در محل اتصال جاری شود و یک پیوند قوی ایجاد کند اما نه آنقدر طولانی که به فلزات پایه آسیب برساند. زمان لحیم کاری به نوع فلز پرکننده، فلزات پایه و طرح اتصال بستگی دارد. زمان می تواند از چند ثانیه تا چند دقیقه متغیر باشد.

رابطه دما و زمان

دما و زمان لحیم کاری به یکدیگر وابسته هستند. دمای بالاتر می تواند زمان لحیم کاری را کاهش دهد، در حالی که دمای کمتر می تواند زمان لحیم کاری را افزایش دهد. اما دما نباید آنقدر زیاد باشد که به فلزات اساسی آسیب وارد کند و زمان نباید آنقدر طولانی باشد که به فلزات پایه یا فلز پرکننده آسیب برساند.

عوامل موثر بر دما و زمان لحیم کاری

عوامل متعددی می توانند بر دما و زمان لحیم کاری تأثیر بگذارند، از جمله:

• طراحی مشترک
• نوع فلز پرکننده
• ترکیب فلز پایه
• ضخامت فلز پایه
• پاکسازی شکاف
• روش گرمایش

نتیجه

در نتیجه، دما و زمان لحیم کاری عوامل حیاتی در ایجاد یک اتصال قوی و قابل اعتماد هستند. دما باید به اندازه ای بالا باشد که فلز پرکننده را ذوب کند اما نه آنقدر بالا که به فلزات پایه آسیب برساند. زمان باید به اندازه کافی طولانی باشد تا یک پیوند قوی ایجاد شود اما نه آنقدر طولانی که به فلزات پایه یا فلز پرکننده آسیب برساند. دما و زمان به یکدیگر وابسته هستند و عوامل متعددی می توانند بر آنها تأثیر بگذارند.

دما و شار لحیم کاری

لحیم کاری یک فرآیند اتصال است که از یک فلز پرکننده برای اتصال دو یا چند قطعه فلزی به یکدیگر استفاده می کند. دمای لحیم کاری دمایی است که در آن فلز پرکننده ذوب شده و به محل اتصال بین دو قسمت جریان می یابد. دمای لحیم کاری معمولاً کمتر از دمای ذوب فلز پایه است که به جلوگیری از هرگونه اعوجاج یا آسیب به قطعات در حال اتصال کمک می کند.

فلاکس ماده ای است که برای تمیز کردن سطوح قطعات در حال اتصال و محافظت از آنها در برابر اکسیداسیون در طول فرآیند لحیم کاری استفاده می شود. Flux به حذف هر گونه اکسیدی که ممکن است بر روی سطوح فلزی ایجاد شده باشد، کمک می کند، که می تواند در فرآیند اتصال اختلال ایجاد کند. انتخاب شار بستگی به نوع فلز لحیم کاری، دمای لحیم کاری و نوع اتصال مورد استفاده دارد.

هنگام لحیم کاری، انتخاب دمای مناسب برای کار مهم است. اگر دما خیلی پایین باشد، ممکن است فلز پرکننده به درستی جریان نداشته باشد و اتصال ضعیف باشد. اگر دما خیلی بالا باشد، فلز پایه ممکن است دچار اعوجاج یا آسیب شود. دمای لحیم کاری بسته به نوع فلز لحیم کاری و نوع فلز پرکننده مورد استفاده متفاوت است.

هنگام لحیم کاری، شار نیز در نظر گرفته می شود. وظیفه اصلی شار محافظت از سطوح قطعات در حال اتصال و فلز پرکننده در برابر اکسیداسیون در طول فرآیند گرمایش است. برخی از مواد شار نیز به عنوان یک عامل تمیز کننده عمل می کنند. یک ماده شار معمولی برای لحیم کاری با دمای پایین تر، نمک پتاسیم بور و فلوئور با محدوده دمایی از 1050 درجه تا 1800 درجه فارنهایت است. شار سفید برای لحیم کاری مس، برنج، فولاد، فولاد ضد زنگ و آلیاژهای نیکل مفید است. دارای محدوده دمایی فعال 1050 -1600 درجه فارنهایت است، در حالی که یک شار شفاف و فعال در 1100 درجه فارنهایت استفاده می شود.

به طور خلاصه، دما و شار لحیم کاری دو عامل مهم در فرآیند لحیم کاری هستند. دما و شار مناسب می تواند اتصال قوی و بادوام بین دو یا چند قطعه فلزی را تضمین کند. انتخاب دما و شار بستگی به نوع فلز لحیم کاری، نوع اتصال مورد استفاده و فلز پرکننده مورد استفاده دارد. با انتخاب دقیق دما و شار مناسب می توان به اتصال لحیم کاری شده با کیفیت بالا دست یافت.

دمای لحیم کاری و استحکام مفصل

دمای لحیم کاری عامل مهمی در تعیین استحکام اتصال لحیم کاری شده است. دمایی که در آن لحیم کاری انجام می شود بر ریزساختار اتصال تأثیر می گذارد که به نوبه خود بر خواص مکانیکی آن تأثیر می گذارد.

استحکام کششی اتصال لحیم کاری شده با دمای لحیم کاری نسبت مستقیم دارد. دمای لحیم کاری بالاتر منجر به اتصال قوی تر می شود. با این حال، دما نباید خیلی بالا باشد، زیرا می تواند منجر به تشکیل ترکیبات بین فلزی شکننده شود که می تواند استحکام اتصال را کاهش دهد.

زمان نگهداری در دمای لحیم کاری نیز مهم است. زمان نگهداری طولانی تر در دمای لحیم کاری می تواند منجر به اتصال قوی تر شود. با این حال، زمان نگهداری نباید خیلی طولانی باشد، زیرا می تواند منجر به رشد بیش از حد دانه شود که می تواند استحکام مفصل را کاهش دهد.

استحکام برشی اتصال لحیم کاری شده نیز تحت تأثیر دمای لحیم کاری است. تحقیقات نشان داده است که مقاومت برشی یک اتصال لحیم کاری شده زمانی که دمای لحیم کاری 1080 درجه سانتیگراد و زمان نگهداری آن 30 ثانیه است، بیشتر از 250 مگاپاسکال است.

جدول 1 تأثیر دمای لحیم کاری بر استحکام کششی اتصالات لحیم کاری شده را نشان می دهد.

جدول 1: تأثیر دمای لحیم کاری بر استحکام کششی

همانطور که در جدول 1 نشان داده شده است، استحکام کششی اتصالات لحیم کاری شده با افزایش دمای لحیم کاری افزایش می یابد. با این حال، افزایش استحکام کششی خطی نیست و محدودیتی برای افزایش دمای لحیم کاری بدون به خطر انداختن استحکام اتصال وجود دارد.

به طور خلاصه، دمای لحیم کاری یک عامل مهم در تعیین استحکام یک اتصال لحیم کاری شده است. دمای لحیم کاری بالاتر منجر به اتصال قوی تر می شود، اما دما نباید خیلی بالا باشد، زیرا می تواند منجر به تشکیل ترکیبات بین فلزی شکننده شود. زمان نگه‌داری در دمای لحیم کاری نیز مهم است، زیرا زمان نگه‌داری طولانی‌تر می‌تواند منجر به اتصال قوی‌تر شود. تأثیر دمای لحیم کاری بر استحکام کششی در جدول 1 نشان داده شده است.

دمای لحیم کاری و تولید انبوه

هنگامی که صحبت از تولید انبوه می شود، دمای لحیم کاری نقش مهمی در تضمین قابلیت اطمینان و کیفیت محصول نهایی دارد. لحیم کاری یک فرآیند اتصال فلز است که شامل ذوب و جاری شدن یک فلز پرکننده به داخل محل اتصال است، با فلز پرکننده نقطه ذوب کمتری نسبت به فلز مجاور دارد. دمای لحیم کاری دمایی است که در آن فلز پرکننده ذوب می شود و به داخل محل اتصال جریان می یابد.

صنایع مختلف نیازهای متفاوتی برای دمای لحیم کاری دارند. به عنوان مثال، لحیم کاری با دمای بالا بالای 800 ℃ برای قطعات کاری که به استحکام بالا و تناسب خوب نیاز دارند، مناسب است. از سوی دیگر، لحیم کاری با دمای متوسط بین 550 ~ 800 ℃ برای قطعات کاری که به انعطاف پذیری خوب و سهولت پردازش نیاز دارند، مناسب است.

در تولید انبوه، صنایع اغلب از روش های لحیم کاری خودکار مانند لحیم کاری حمام نمک و لحیم کاری حمام فلزی استفاده می کنند که برای قطعات کار با حجم تولید بالا مناسب است. این روش ها دمای لحیم کاری ثابتی را ارائه می دهند که کیفیت و قابلیت اطمینان محصول نهایی را تضمین می کند.

با این حال، لحیم کاری دستی هنوز در برخی از صنایع رایج است، به ویژه برای قطعات کاری که نیاز به توجه و دقت خاصی دارند. در لحیم کاری دستی، اپراتورها باید اطمینان حاصل کنند که دمای لحیم کاری در طول فرآیند برای جلوگیری از نقص و اطمینان از کیفیت محصول نهایی ثابت است.

در نتیجه، دمای لحیم کاری یک عامل حیاتی در تضمین قابلیت اطمینان و کیفیت محصول نهایی، به ویژه در تولید انبوه است. صنایع مختلف نیازهای متفاوتی برای دمای لحیم کاری دارند و روش های لحیم کاری خودکار مانند لحیم کاری حمام نمک و لحیم کاری حمام فلزی برای قطعات کار با حجم تولید بالا مناسب است. با این حال، لحیم کاری دستی هنوز در برخی از صنایع رایج است و اپراتورها را ملزم می کند تا از دمای ثابت لحیم کاری اطمینان حاصل کنند تا از نقص و اطمینان از کیفیت محصول نهایی جلوگیری کنند.

نتیجه

در نتیجه، لحیم کاری در دمای مناسب برای دستیابی به اتصالات با یکپارچگی بالا بسیار مهم است. دمای لحیم کاری باید بر اساس نقطه ذوب فلز پرکننده، فلز پایه و کاربرد مورد نظر انتخاب شود. باید بین دمای لحیم کاری و استحکام اتصال مصالحه ایجاد شود، زیرا دمای بالاتر می تواند فلز پایه را ضعیف کند.

مهم است که اطمینان حاصل شود که فاصله اتصال برای دمای لحیم کاری مناسب است. فاصله اولیه بیشتری باید در نظر گرفته شود، به طوری که شکاف در دمای لحیم کاری حدود 0.002 - 0.003 اینچ (0.051 میلی متر تا 0.076 میلی متر) باشد. اگر قسمت بیرونی برنجی و قسمت داخلی فولادی باشد، می توان از نیروی سبک در دمای اتاق استفاده کرد.

فلز پرکننده مورد استفاده برای لحیم کاری باید قابلیت خیس کردن فلز پایه را داشته باشد و دمای مایع بالای 450 درجه سانتیگراد داشته باشد اما کمتر از نقطه ذوب مواد در حال اتصال باشد. فرآیند لحیم کاری یک پیوند دائمی، قوی و فلزی بین مواد بالقوه متفاوت ایجاد می کند.

از طریق آزمایشات لحیم کاری، مشخص شده است که اثرات دمای لحیم کاری و زمان نگهداری بر کیفیت لحیم کاری باید مورد مطالعه قرار گیرد تا پشتیبانی فنی و نظری مهمی برای تولید بهتر ابزارهای الماسی لحیم کاری ارائه شود.

به طور خلاصه، لحیم کاری در دمای مناسب یک عامل مهم در دستیابی به اتصالات با یکپارچگی بالا است. دمای لحیم کاری باید بر اساس نقطه ذوب فلز پرکننده و فلز پایه انتخاب شود و باید بین دمای لحیم کاری و استحکام اتصال مصالحه ایجاد شود. فاصله اتصال باید برای دمای لحیم کاری مناسب باشد و فلز پرکننده استفاده شده باید بتواند فلز پایه را خیس کند.